در خلال آشوب های «جمهوریت» این دو شهروند به دو حزب مخالف هم پیوستند. پسر وارد حزب بورژوازی شد و پدر به حزب صاحب منصفان پیوست. و هنگامی که به سال 1737 مردم اسلحه به دست گرفتند، من که در ژنو بودم پدر و پسر را دیدم که هر دو از یک خانه، مسلح بیرون آمدند تا یکی شان به شهرداری برود و دیگر به قرارگاه خود، با این اطمینان که دو ساعت بعد یکدیگر را خواهند دید و با خطر اینکه سر از تن یکدیگر جدا کنند روبرو خواهند شد. این منظره وحشتناک چنان تأثیری در من گذاشت که سوگند یاد کردم هرگز در هیچ جنگ داخلی شرکت نجویم، و اگر روزی حقوق شهروندی ام را بازیافتم هرگز از آزادی شخص خود یا از آزادی عقیده خود با سلاح دفاع نکنم.
اعترافات - ژان ژاک روسو - ص 265 و 266