ای ژان ژاک بدبخت، در آن لحظه جانکاه هیچ امید نداشتی که روزی آهنگ هایت در حضور پادشاه فرانسه و همه درباریانش زمزمه هایی حاکی از شگفتی و تحسین برانگیزد، و در همه لژهای پیرامونت دلرباترین زنان آهسته به یکدیگر بگویند: چه نواهای دلفریبی! چه موسیقی محسور کننده ای! همه این نغمه ها به دل می نشیند!
اعترافات - ژان ژاک روسو - ص 187