زن (چشمش به کشیش می افتد) کشیش! کشیش! (کشیش فرار می کند. زن فریاد می زند.) به این تندی کجا می روی؟
هاینریش (می ایستد.) من دیگر چیزی ندارم که صدقه بدهم. هیچ چیز، هیچ چیز ندارم! هر چه داشتم داده ام.
زن این
دلیل نمی شود که وقتی صدا می زنم فرار کنی.
هاینریش (خسته
و ناتوان بسوی او می آید.) گرسنه ای؟
زن نه.
نمایشنامه شیطان و خدا - ژان پل سارتر - ص ۲۲